پرخوری هیجانی و عصبی

خوردن احساسی، روشی برای مقابله با حس ترس، استرس، ناامیدی و تنهایی است.افرادی که دچار خوردن احساسی هستند، احساسات خود را با روی آوردن به غذا برطرف می‌کنند. به عبارت دیگر به دلیل مسائل احساسی به خوردن رو می‌آورند. در ادامه مطلب با دو نوع از رایج ترین اختلالات تغذیه ای، پرخوری هیجانی و پرخوری عصبی آشنا می شوید.

پرخوری هیجانی

یکی از مشکلاتی که بسیاری از افراد در طول روز با آن مواجه هستند ، نخستین دقیقه ای است که ازسر کار به خانه می رسند. اغلب احساس خستگی و شتاب و اضطراب یا احساس فشار دارند.

روش معمول برای مقابله با این فشار عصبی این است که فورا چیزی را می بلعند. هر چه را که دم دست باشد، بی آنکه نفسی تازه کنند، بی وقفه می خورند و این بازی همین طور ادامه می یابد ، تا اینکه در طول تهیه غذا ، با نوک زدن به این و آن به اندازه یک وعده کامل غذا می خورند.

هر انسانی ، حتی شما ، هیجان های نامعقول و مخربی را در کنار ویژگیی های شخصیتی دارد، که دربرهه های دشوار به وجود می آید مانند : جمع شدن قبض های پرداخت نشده، آشوب در روابط زناشویی، انواع استرس های شغلی و خانوادگی ، چالش با فرزندان و غیره . شما در افسردگی فرو می روید یا با استرس از جا در می روید و عصبانی می شوید. ناراضی و تلخکام هستید، و با احساس گناه و شرم زندگی می کنید. این هیجانها بر رفتار شما تاثیر می گذارد. این هیجانها در لحظه هایی از زندگی شما پدید می آیند. این گونه احساسها به نوبه خود می توانند پرخوری هیجانی شما را افزایش دهند.

زمانیکه ما تحت فشار اضطراب یا افسردگی قرار می گیریم به طور طبیعی و تا حدی غیر ارادی و بر اساس پایه های فیزیولوژیک به سمت غذا کشیده می شویم. بر اساس شواهد پژوهشی علم تغذیه، خوردن غذا در ترکیب شیمیایی طبیعی مغز تاثیر می گذارد، و به خلق و عملکرد مغز ثبات می دهد. مشکل این است که ما در این گونه لحظه ها به خوردن غذاهای آرامش دهنده مانند شیرینی، کیک، بستنی، شکلات و آبنبات تمایل پیدا می کنیم. اینها موادی هستند که با برنامه کاهش وزن در تضاد کامل قرار دارند. برای بسیاری از مردم غذا مانند سیگار، مواد مخدر، یا الکل عمل می کن د(شبیه رفتار اعتیادی)، و ترک آن به اندازه اعتیاد مشکل است. از نظر فیزیولوژی این غذاها همان جریانی در مغز ایجاد می کنند که داروهای اعتیاد آور به وجود می آورند، و باعث کاهش طول عمر می شوند.

استفاده از غذا به شکل عادت، به منظور سازگاری با مشکلات و استرسهای عاطفی می تواند به سرعت شما را گرفتار کند و تبدیل به اعتیاد شود. عوارض این اعتیاد، افزایش وزن، داشتن اندامی بدشکل و مشکلات شدید در اعتماد به نفس است. زمانیکه شما به طور عادی بیش از اندازه مورد نیاز غذا می خورید، در واقع از غذا به عنوان یک داروی مخدر استفاده میکنید. پرخوری در شما احساس گناه، افسردگی، اضطراب و استرس بیشتر را بوجود می آورد و بدین گونه این چرخه غلط ادامه می یابد . پرخوری به دلیل استرس یکی از دلایل اضافه وزن است. مشکل فقط فزونی کالری مصرفی نیست. شما می خواهید خود را با غذا درمان کنید. استرس زمانی که طولانی و حل نشده باقی بماند، باعث تغییرات فیریولوژیک در بدن و اضافه وزن می شود. زمانیکه شما تحت استرس قرار می گیرید، به طور خودکار در بدن شما هورمونهایی آزاد می شود که باعث تحریک اشتها و اشتیاق به پر خوری و خوردن مواد چاق کننده می شود. 

پرخوری عصبی چیست

پر خوری عصبی یا بولیمیا یکی از بیماری های اختلالی خوردن است. در این بیماری شخص به طور مکرر مقادیر زیادی از غذا را در زمانی محدود مصرف می کند که قطعا بیشتر از میزانی است که اکثر مردم در مدت مشابه و تحت شرایط مشابه مصرف می کنند. درضمن فرد احساس کنترلی برقطع خوردن و یا کنترل بر نوع و مقدار غذای خود ندارد. درضمن در این دوره های پر خوری، فرد بیشتر از مواد شیرین، پرکالری و نرم مثل کیک یا کلوچه استفاده می کند. بعضی بیماران بدون توجه به مزه غذا علاقه به غذاهای پر حجم دارند. غذاها مخفیانه و سریع خورده می شوند و گاهی خوب جویده نمی شوند. پرخوری و رفتار جبرانی نا متناسب هر دو به طور متوسط حداقل هفته ای دو بار و به مدت 3 ماه روی می دهد.

بیشتر بیماران مبتلا به پرخوری عصبی وزن طبیعی دارند، ولی وزن برخی از آنها ممکن است بالاتر یا پایین تر از حد طبیعی باشد. این بیماران در مورد اینکه در نظر دیگران چگونه جلوه می کنند و نیز جذابیت جنسی، تصویر بدنی و ظاهر خود نگران هستند.

اینگونه افراد به طور مرضی ترس از چاق شدن دارند و به طور بی وقفه تمایل به لاغر شدن دارند. اغلب پس از خاتمه پرخوری شخص دچار احساس گناه، افسردگی یا نفرت از خود می شود. و به همین منظور برای جلوگیری از افزایش وزن، به رفتارهای جبرانی عود کننده ای نظیر پاکسازی، استفراغ عمدی، استفاده مکرر از مسهل یا مدر( 80 درصد)، روزه گرفتن یا ورزش مفرط یا رژیمهای سخت (20 در صد ) می پردازند. میزان شیوع این اختلال در کشورهای صنعتی تقریبا یک درصد جمعیت عمومی است و در زنان بسیار شایعتر از مردان است .  

---

مطالب مرتبط

پر خوری احساسی ممنوع!