تازهترین مطالعات نشان می دهد بافت چربی، به خصوص در نواحی دور شکم، می تواند باعث ترشح هورمونی شود که این هورمون تحریککننده رشد سلولهای بافت چربی و نیز اشتهای فرد است. به این ترتیب، چاقی، آن هم چاقی دور شکم، باز هم چاقی می آورد.
به این ترتیب می توان گفت علاوه بر دانستن عوارض چاقی، مهم است بدانیم این چاقی در کدام نقطه بدن متمرکز است، چون چاقی دور شکم و کمر، خطرناک تر است. افرادی که چربی اضافی در بدن به خصوص در ناحیه شکمی دارند، برای ابتلا به بیماریهای قلبی- عروقی مستعدتر هستند حتی اگر هیچ کدام از عوامل خطر دیگر در آنها وجود نداشته باشد.
مطالعهای در گذشته نشان داد که دور کمر80 سانتیمتر به بالا برای زنان و 94سانتیمتر به بالا برای مردان، می تواند هشداری برای وقوع حمله قلبی با احتمال بالا باشد و دور کمر بالاتر از 102 سانتی متر برای مردان و 88 سانتیمتر برای زنان بسیار پرخطر است. اهمیت موضوع تا آنجا بود که حتی در کسانی که وزن آنها نسبت به قدشان در محدوده طبیعی بود، اما دور کمر بالا داشتند، احتمال رسوب چربی در رگها و تصلب شرائین(آترواسکلروز) بیشتر بود و این همان چیزی است که متخصصان قلب را نگران وقوع حمله قلبی می کند.
همچنین مطالعات قبلی که در دانشگاه هاروارد انجام شده، نشان می داد که بافت چربی پراکنده در نقاط مختلف بدن، حتی اگر نسبت وزن به قد فرد در محدوده طبیعی باشد، باز می تواند دردسرساز شود.
مطالب مرتبط
کاهش چربی های دور شکم با رژیم MUFA